پروتکل شماره 18

- چون بسیاری از توطئه‏گران فقط حرفهای توخالی می ‏زنند، لذا تازمانی که مرتکب فعالیتهای آشکاری نشوند، دست رویشان نمی ‏گذاریم. ولی افرادی را بنام ناظر، به میان آنها می ‏فرستیم. باید بخاطر داشت که اگر دولتی بخواهد توطئه‏هائی را که کشف می ‏کند، فاش نماید، از شأن و پرستیژ خود خواهد کاست. زیرا اینکار نشانه آنست که یا دولت به ضعف خود اعتراف می ‏کند و یا اینکه بی ‏عدالتی شدید وجود دارد.

به خوبی می ‏دانید که ما هر چند گاه یک بار، عواملمان را زیر پوشش فعالیتهای سیاسی به جان پادشاهان غیر یهودی انداخته‏ایم و شأن و اعتبار آنان را تنزل داده‏ایم. ما فرمانروایان غیریهودی را واداشته ‏ایم تا اعلام کنند که تدابیری برای حفاظت خود به طور مخفیانه اندیشیده ‏اند و بدینسان آنها را مجبور کرده ‏ایم که به ضعف خود اعتراف کنند. بدون شک به زودی ما قدرت آنان را متلاشی خواهیم کرد.

 

- مافرمانروایان را خیلی مخفیانه حفاظت می ‏کنیم. ولی نحوه حفاظت چندان چشم‏گیر و با اهمیت نخواهد بود. زیرا نمی ‏خواهیم اعتراف کنیم که توطئه ‏هائی در کار است و فرمانروا، قدرت برابری با اینگونه توطئه ‏ها را ندارد. و نیز اعتراف نمی ‏کنیم که فرمانروا، خود را از خطرات پنهان می ‏کند.

- اگر ما همچون غیریهودیان که همواره پذیرفته و می ‏پذیرند که خطر آنها را تهدید می ‏کند، بپذیریم که خطری در کار است، به دست خود، سند مرگ فرمانروایمان را امضاء کرده‏ایم. حال اگر این حقیقت در مورد فرمانروا صدق نکند، در فاصله‏ای نه چندان دور، درباره جانشینانش صدق خواهد کرد.

حکومت به کمک ارعاب

- سیمای ظاهری حکومت ما به گونه ‏ای است که نشان می ‏دهد فرمانروا تمام قدرتش را در جهت رفاه ملتش بکار می ‏گیرد، نه بخاطر حفظ منافع خود و خویشاوندانش.

لذا وقتی که مردم شاهد چنین رفتاری باشند، حکومتش بوسیله افراد تحت سلطه حفاظت خواهد شد و از ستایشهای اغراق‏ آمیز برخوردار خواهد بود. زیرا رفاه هر شهروندی به اقتدار حکومت بستگی خواهد داشت.

- حفاظت فرمانروا به گونه‏ای آشکار، نشانه ضعف قدرت و مدیریت رهبر است.

- هنگامی که فرمانروای ما به میان مردم می ‏رود، ظاهراً گروهی زن و مرد مشتاق [که در واقع محافظان اویند] او را احاطه می ‏کنند و صف اول دیدارکنندگان را تشکیل می ‏دهند و وانمود می ‏کنند که به خاطر حفظ نظم باید صفوف دیگران را بدون رعایت احترام به عقب زد. این عمل، فشار و ناراحتی مردمی را که برای دیدار او یورش می ‏آورند، کاهش می ‏دهد. اگر کسی در بین مردم خواست که عریضه‏ای بدست فرمانروا بدهد، کسانی که در صف اول قرار دارند، عریضه او را گرفته و در برابر چشمانش به فرمانروا می ‏دهند تا بدانند که فرمانروا خود بر همه امور نظارت دارد. مردم همیشه باید بگویند:» اگر فرمانروا این را بداند یا آن بگوشش برسد، چنین و چنان خواهد شد.«

- اگر سازمانی رسمی برای حفاظت فرمانروا تأسیس شود، شأن و اعتبار او با این کار از بین می ‏رود. وانگهی، شورش‏طلبان در انتظار فرصت می ‏مانند تا به موقع، حمله خود را آغاز کنند.

- کسانی که علیه ما مرتکب جنایت شوند، پس از اینکه ظن‏مان به یقین مبدل گشت، آنها را بازداشت می ‏کنیم و اجازه فرار به آنان نمی ‏دهیم. کسانی که در زمینه مسائل سیاسی مرتکب جرم شوند، باید انگیزه آنها را جویا شویم. زیرا هیچکس نباید دخالت در مسایل سیاسی را حق خود بداند و این تنها دولت است که با همه مسائل آشنائی دارد... البته همه دولتها از ماهیت واقعی سیاست سر در نمی ‏آورند.

نوشته شده در دوشنبه 90/7/11ساعت 2:30 عصر توسط ساجد نظرات ( ) |